Τεχνική της Εικόνας

kapaατ' αρχάς τρίβουμε το ξύλο το οποίο έχουμε επιλέξει, με γυαλόχαρτο για να γίνει λείο. Μετά το επενδύουμε με ύφασμα από βαμβάκι ή λινό, το οποίο εμβαπτίζουμε σε χλιαρή κόλλα κουνελιού. Στη συνέχεια, αφού στεγνώσει η κόλα, κόβουμε τα περισσεύματα του υφάσματος και το περνάμε πολλές φορές με το υλικό προεργασίας σταυρωτά, αφήνοντας κάθε φορά να στεγνώσει το προηγούμενο στρώμα. Το υλικό προεργασίας αποτελείται από GESSO ή στόκο και κόλλα κουνελιού. Όταν τελειώσουμε και η επιφάνεια έχει στεγνώσει καλά, την γυαλίζουμε με πολύ λεπτά γυαλόχαρτα. Το ξύλο είναι έτοιμο για να προχωρούμε στο σχεδιασμό του Αγίου ή της σύνθεσης που θα ζωγραφίσουμε. Κατ' αρχάς σχεδιάζουμε σε χαρτί τη σύνθεση την οποία έχουμε επιλέξει και τη διαμορφώνουμε ανάλογα με το χώρο ο οποίος μας έχει δοθεί. Το σχέδιο είναι ένα από τα βασικά στοιχεία που συνεισφέρουν στη τελική αισθητική της εικόνας. Αφού μεταφέρουμε το σχέδιο πάνω στο ξύλο χρωματίζουμε το φόντο με χρώμα μπλε ή ώχρα, ή προετοιμάζουμε την επιφάνεια για να προχωρήσουμε στην επιχρύσωσή της. Αυτό γίνεται ως εξής: Περνάμε 6-7 χέρια γόμαλάκα, για να μονώσουμε και να λειάνουμε την επιφάνεια που θα χρυσώσουμε. Για το κόλλημα των φύλλων του χρυσού χρησιμοποιούμε μία ειδική κόλλα, το μιξιόν, το οποίο παρασκευάζεται στη Γαλλία και το χρύσωμα γίνεται 12 ώρες μετά... Ένας άλλος τρόπος χρυσώματος είναι ο παραδοσιακός, στον οποίο για την τοποθέτηση των φύλλων του χρυσού, αντί μιξιόν χρησιμοποιούμε νερό ή ρακί, και μετά γυαλίζουμε το χρυσό με αχάτη. Αυτό είναι το λεγόμενο στυλβωτό χρυσό. Γίνεται η ίδια προεργασία αλλά χρειάζονται περισσότερα περάσματα με GESSO, και περισσότερη σχολαστικότητα και προσοχή ώστε η επιφάνεια που θα χρυσωθεί να είναι τελείως λεία. Εδώ αντί για γόμα λάκα περνάμε με αμπόλι τα σημεία που θα χρυσώσουμε. Το αμπόλι είναι μία πάστα που υπάρχει σε διάφορα χρώματα και η οποία αραιώνεται με ασπράδι αυγού αντί κόλλας. Χρησιμεύει στο να δημιουργηθεί ένα μαλακό υπόστρωμα, ώστε όταν τρίψουμε το χρυσό με τον αχάτη να γίνει ένα με αυτό.

Την τεχνική αυτή την χρησιμοποιούν πολλοί λίγοι αγιογράφοι, γιατί απαιτεί μεγάλη εμπειρία και υπάρχουν πολλές τεχνικές δυσκολίες στην επιτυχή εκτέλεσή της. Το εργαστήριό μας ειδικεύεται σ' αυτή την τεχνική εικόνας με άριστα αποτελέσματα. Το χρυσό που χρησιμοποιούμε συνήθως, είναι 24 καρατίων και έχει μεγαλύτερο πάχος. Μετά το χρύσωμα προχωρούμε στη ζωγραφική. Η ζωγραφική γίνεται με γήινα χρώματα διαλυμένα με κρόκο αυγού, νερό και ξύδι. Δεν χρησιμοποιούμε ποτέ ακρυλικά ή βιομηχανικά χρώματα διότι αφ' ενός δεν αποδίδουν σωστά τους χρωματικούς τόνους των προτύπων που αντιγράφουμε, αφ' ετέρου ξεθωριάζουν μετά από καιρό. Οι σκόνες που χρησιμοποιούμε είναι ίδιες με αυτές που χρησιμοποιούσαν ανέκαθεν οι αγιογράφοι και μπορούμε να θαυμάζουμε τα έργα τους αιώνες μετά.

Η ζωγραφική, τόσο στις φορητές εικόνες, όσο και στις τοιχογραφίες γίνεται με τις ίδιες τεχνικές σ' ότι αφορά την εκτέλεση. Δηλαδή : τόσο τα σαρκώματα όσο και τα φορέματα, ζωγραφίζονται με επάλληλα στρώματα χρωμάτων, ξεκινώντας πάντα από τις σκούρες αποχρώσεις και φτάνοντας σταδιακά στις ανοιχτότερες.

Σαρκώματα:
Ο προπλασμός είναι το σκούρο χρώμα που απλώνεται σ΄ όλη την επιφάνεια των σαρκωμάτων και είναι ο τόνος που θα μείνει στο τέλος στο σκιαζόμενο μέρος.

Στο επόμενο στάδιο, προχωρούμε στο γράψιμο (περίγραμμα με πολύ λεπτό πινέλο ), των ματιών, της μύτης, των αυτιών και των φρυδιών, με σκούρο χρώμα. Εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή : Από εδώ πηγάζει ή έκφραση του Αγίου και μία κακοτεχνία μπορεί να καταστρέψει ολόκληρη την αισθητική. Τα μάτια γίνονται μεγαλύτερα από τα κανονικά για να προβληθεί εντονότερα η έκφρασή τους και η ίριδα γίνεται ελλειψοειδής. Στη συνέχεια πλάθουμε το σάρκωμα χρησιμοποιώντας λίγο χρώμα από τον προπλασμό και λίγο από το χρώμα της σάρκας. Στα σημεία που ενώνεται το χρώμα του προπλασμού με το χρώμα της σάρκας μπαίνει ο γλυκασμός που είναι το ενδιάμεσο χρώμα και πλάθεται για να μην φαίνεται απότομα η αλλαγή του τόνου του χρώματος. Μετά, μπαίνουν τα φωτίσματα. Είναι χρώμα σάρκας στο οποίο προσθέτουμε λίγο άσπρο χρώμα. Μπαίνουν τόσα φωτίσματα, ώστε να είναι ικανοποιητικός ο όγκος που θα πάρει το πρόσωπο. Με ανάλογο τρόπο γίνονται και τα μαλλιά.

Στο τελικό στάδιο, για να τονίσουμε τα φωτίσματα βάζουμε τις ψιμμυθιές. Είναι πολύ λεπτές πινελιές σε καθαρό, σχεδόν άσπρο χρώμα και μπορούμε με αυτές να επέμβουμε καθοριστικά στην έκφραση του προσώπου. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή και φειδώ.

Ενδύματα:
Προπλασμός: Καλύπτουμε όλη την επιφάνεια των ενδυμάτων με την απόχρωση που επιθυμούμε να μείνει στο σκιαζόμενο μέρος. Κατόπιν, ανοίγουμε το χρώμα του προπλασμού με άσπρο ή άλλο χρώμα, και βάζουμε το πρώτο λάμμα (φώτισμα). Συνεχίζουμε με το δεύτερο και το τρίτο λάμμα, αφήνοντας κάθε φορά ακάλυπτο, ένα μέρος από το προηγούμενο. Στο τέλος μπαίνουν οι ψιμμυθιές με σχεδόν άσπρο χρώμα.

Αν στα φορέματα υπάρχουν χρυσοκονδυλιές προχωρούμε σ' αυτές με τη σχεδίαση των πτυχών και στη συνέχεια, στην επιχρύσωσή τους με φύλο χρυσού.
Όταν τελειώσει η ζωγραφική φτιάχνουμε τα φωτοστέφανα, τα γράμματα και τα περιθώρια. Τα φωτοστέφανα γίνονται με χρυσό ή ώχρα. Αν πρόκειται για το φωτοστέφανο του Χριστού εγγράφονται τρεις ακτίνες, η μία πάνω από την κορυφή και οι άλλες δύο στα πλάγια, και επάνω σ' αυτές γράφουμε το "Ο Ω Ν"(ο υπάρχων), η τις διακοσμούμε με πολύτιμους λίθους.
Η εικόνα είναι έτοιμη πλέον για το πρώτο βερνίκωμα. Αυτό θα πρέπει να γίνει μετά από μερικές εβδομάδες ώστε να γίνουν οι απαραίτητες χημικές ενώσεις του αυγού με τα χρώματα. Αφού περάσει ακόμη ένας μήνας, προχωρούμε στο τελικό βερνίκωμα. Τα βερνίκια που χρησιμοποιούμε είναι φυσικές ρητίνες οι οποίες ζεσταίνονται και απλώνονται με το πινέλο ή με το χέρι.